Seven Gönüllerin Şairi 1

Kayseri, Tomarza Kale Köyü, 1957 dogumluyum. Köylüyüm ve hayatimda hiç okula gitmedim. Ilkögretim okuluna yazildim. Babam çiftçiydi. Isi gücü, bagi bostani bahane edip birinci sinifa hiç baslatmadi beni. Okula göndermedi. "Tarlada isler kaliyor, okuyup da ne olacaksin?" deyip okutmadi…Evin tek ogluyum, bir de kiz kardesim var. Çocuk yaslarim, tarlada çapayla, arpa yolmakla geçti. Zamanin sartlari öyleydi. Öküzle çift sürdüm, zaman oldu atla çiftçilik yaptik. Yasitlarim okula giderken ben tarlaya ya da koyun yaymaya gittim. Koyunlarimiz vardi ve çocuklugum onlari yaymakla geçti. Bir sekilde okuyamadim. Elli yedi yasima geldim. Okuyamamis olmamin agir darbesini hâlâ yasiyorum. Âdeta Erciyes Dagi gibi sirtimda büyük bir kambur var, agirligi altinda ezildikçe eziliyorum. Babamin cehaletini hâlâ tasiyorum. Bir çocugu okuldan almak, onun hayatina vurulan en büyük darbedir, bundan daha büyük bir darbe asla olamaz. Baska darbelere inanmiyorum. On üç yasima geldigimde köyden, ailemden habersiz para tedarik edip Istanbul'a kaçtim. Istanbul Gültepe'de, Roman mahallesinde, amcamin oglunun yanina yerlestim. Hayatim fabrikalarda isçi olarak geçti. Okumayi yazmayi ögrenemeden askere gittim. Kütahya Havaci Birligi'nde, iki ay gece okuluna götürdüler… Alfabeyi çat pat, az da olsa söktüm. Allah vergisi sairligim var. Içimde öyle büyük bir ask var ki, beni yaktikça yakiyor. Bu ask, ne Emine'nin, ne Fadime'nin, ne de Zeynep'in aski… Bu ask öyle bir ask ki, sadece ama sadece edebiyat aski.(Tanitim Bülteninden)