Anlam Bilimi ve İletişim

Anlam, bes duyu algisinin ön yüzü, dilbilgisel yapinin ise arka yüzüdür. Anlamin baslica iki kaynagindan birisini; varliga bizzat kendisiyle, yani aracisiz ve dogrudan dogruya gerçeklik göstergeleriyle ulasan bes duyu; digerini ise, bizi, varliga saymaca veya egretilemeli göstergeleriyle ulastiran dil olusturur. Çok genel ifadelerle söylemek gerekirse, gerçekligin kendisi olan dogadan bes duyu organi yoluyla elde edilen algilarin veya saymacalarin olusturdugu yapay bir dünya olan dilden alinan bilgilerin, kisinin önceki algi ve bilgileri isiginda degerlendirilmis biçimine anlam denir. Parça-bütün, parça-parça ve bütün-bütün iliskilerinden ibaret olan evrende, her seyin her seyle iliskisini kurmak mümkündür. Bunlar arasinda ki iliski ve etkilesim, yani iletisim ise evrenin dilidir. Gösterge bilimi, parçalar ve bütünler arasindaki iliski türleri ve bunlarin iletisim biçimleri üzerinde çalisirken; anlam bilimi, insan dillerindeki birim ve yapilarin göstergesel degerlerini ve bu degerlerin degisme yollarini inceler, kisileri ve toplumlari sdillerinden yakalamaya çalisir.