Yüreğimden Güvercinler Uçurdum_{Demem Şu ki; Zor Zanaattır Öğretmen Olmak...}

İstanbullular, İzmirliler, Bursalılar; Güneydoğu'nun bu küçük kenti oralardan nasıl görünüyor? Ya siz Ankara'nın bürokratları, mühendisleri, doktorları 'Bu kenti nasıl bilirsiniz? Bu kenti ve ilçelerini, hatta köylerini'

Tıpkı Çağla gibi bilirsiniz öyle değil mi? Ankara'da öğretmenlik yaparken iradesi dışında gelişen vahim bir olaydan sonra adalete hesap verip aklanan fakat buna rağmen toplumdaki itibarının zedelendiğini düşünerek bu kente gönüllü tayin isteyen Çağla gibi'

Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını çok kısa zamanda ve gayet kesin çizgilerle anlayacaktır Çağla Öğretmen.

Bir yol 'Dağlardan, tepelerden aşan; ince, uzun, kıvrım kıvrım bir yol' Yazın toz toprak kaplı, kışın balçık sıvalı 'Bağrına döşenmiş mayın tuzaklarıyla sırat köprüsü hâline getirilmiş bu yolu aşabilecek mi Çağla? Kapısı ve pencereleri tahrip edilmiş prefabrik binayı okula dönüştürebilecek mi? Orada eğitim ve öğretim yapabilecek mi? En önemlisi, Türkçe dahi bilmeyen bu çocuklara öğretmen olabilecek mi?

Acaba Güneydoğu'nun bir köyünden Ankara nasıl görünüyor?

Gelin bunları Çağla'dan, onun yüreğinden uçan güvercinlerden dinleyelim...