Vapurlarıyla İstanbul

Köprüde Sabah

Gece, yavaşça siyah mantosunu sürükler

Vapurlar, şimdi suya bırakılmış kütükler,

Ufuk, banyo edilen bir fotoğraf camıdır...

Dağlar dudaklarını boyar pembe bir tüyle

Köprüde fersiz gözler açılır üzüntüyle:

Sabah, ıstırap çeken kalplerin akşamıdır...

Kollarını gererken iş bekleyen bir sandal,

İlk ışıklar açılır esmer sularda dal dal;

Rüya görür kıyılar bir uyanık uykuda...

Gecenin bir mehtabı andırırken sonları,

Gemi fenerlerinin ziyadan bastonları

Kaybolur ağır ağır kurşunileşen suda...

Paslı mızraklar gibi uyuklayan direkler

Bir gün yapacakları muhayyel cengi bekler,

Uçuşur beyaz deniz kuşları alay alay...

Buruşuk bir deriyi andırır titreyen su,

İner merdivenlerden ilk vapurun yolcusu,

Uyandırır ihtiyar köprüyü bir tramvay...