Vadideki Zambak

“İsteğini yerine getiriyorum. Bizi sevdiğinden çok kendi­sini sevdiğimiz kadının egemenliğinin, basiret kurallarını bize her zaman unutturmasındadır. Biz, sizin alınlarınızda bir kırışık belirdiğini görmemek ve en ufak bir ret cevabıyla kederlenen dudaklarınızdaki somurtkan anlamı silmek için harikalar yaratarak mesafeleri aşar, kanımızı döker, geleceği ayaklar altına alırız. Bugün de mazimi öğrenmek istiyorsun, al, işte onu sana veriyorum. Yalnız şunu bilmelisin ki Natalie: 'Senin bu isteğine boyun eğerken bazı dokunulmaması gereken hatıraları ezip geçmem gerekti.

Fakat bazen içimi mutlulukla dolduran o ansızın ve uzun hayallerden şüphelenmenin yeri olmalı mı? Sessizlik anlarında sende beliren o eşsiz sevilen kadın öfkesi neden?' Hem nedenlerini sormadan da yaratılışımın zıtlıklarıyla oynayamaz mıydın sanki? Yoksa bağışlanmak için benim sır­larımın öğrenilmesini gerekli kılan sırların mı var senin de? Her neyse, işte çözmüş bulunuyorsun o sırları; hem sonra, belki de daha iyi olacak her şeyi öğrenmen: Evet, bir hayalet hakim benim hayatıma, en ufak bir sözle, belli belirsiz şekilde biçimleniveriyor, kendiliğinden çırpınıp duruyor üstümde.

Ruhumun derinliklerinde, sakin havada görülen ve fırtına­nın dalgalarıyla parça parça kumsala atılmış deniz mahsul­leri gibi nice büyük anılar var. Düşüncelerimi açıklamak için gösterdiğim çaba, birdenbire uyandıkları zaman bana acı çektiren bu eski coşkuları da içinde taşıyacaktır belki; ama bu iç döküşte seni kıracak taşkınlıklar olursa, beni çok sıkıştırdı­ğın için isteğine uyduğumu aklına getir; isteğini yerine getir­diğim için beni cezalandırmayacaksın değil mi? Bana olan sevginin, sana içimi açtıktan sonra bir kat daha artmasını isterdim. Akşama görüşmek dileğiyle.”