Platon Düşüncesinde Tekhne_{Sanat ve Felsefenin Ortak Kökeni Üzerine Bir İnceleme}

Platon, Politeia (Devlet) diyalogunda psukhê'de (psyche, nefs) söz konusu bir "sahne degistirme" (periakteon) fiili olarak betimledigi felsefe (philo-sophia) faaliyetinin, metin üzerinden mümkün bir muhakemenin konusu olamayacagini, hem diyaloglarinin tümüyle sahne ekseninde bir oyun senaryosu olusunda hem de dogrudan mektuplarinda çok açik bir biçimde ortaya koymustur. Buna ragmen, Aristoteles'ten baslayarak günümüze dek 'felsefe', tümüyle zihinsel kurguda bir kavramsal yorum olarak anlasilmaktan ve tanimlanmaktan kurtulamamistir. "Platon Düsüncesinde Tekhnê" bir kitap olarak Platon düsüncesinde fiil esasinda belirlenen philosophia'nin, sanatin kökeninde yer alan sözcük olan tekhnê esasinda ve ustasi sophos (bilge) ekseninde nasil tanimlandigini ortaya koymak amaciyla, diyaloglari simdiye dek yapildigi gibi yazarinin olusturdugu kendi iç yapisinin kurulus ilkesini hiçe saymak yerine, aksine temel alarak, muhatap düzeyleri bakimindan tasnif eden ve mevcut diger tasnif ölçütlerinden (zaman sirasi, tarz ölçümü vs.) oldukça farkli bir okuma önerisi sunuyor. Sonrasinda ise elde edilen bu yeni ölçüt üzerinden, Platon sonrasi düsünce tarihinin dönüm noktalarinin, sanat ve felsefe ortak eksenindeki kavramlar temelinde elestirel bir yorumunu yapiyor. Sirasiyla; Aristoteles'te katharsis (arinma), Kant'ta Erhaben (yüce), Nietzsche'de Rausch (cosku) ve Heidegger'de alêtheia (sakli olanin açilmasi olarak hakikat) üzerinden sanat ve hakikat baglaminda bir düsünce tarihi elestirisi hatti olusturuyor. Son kisimda ise sanat ve felsefenin günümüz sanati içindeki anlamina yönelik bir adim olarak, sanati Kant'tan sonra estetik düsüncede kabul edilen yönde biçimsel degil içerigindeki kurucu mimetik fiil temelinde anlayan bir yaklasim incelenerek ortaya konuluyor.(Tanitim Bülteninden)