Manş Ötesi

Julian Barnes, ilk öykü kitabi Mans Ötesi'nde, o kendine özgü ironik anlatimi ve ayrinti zenginligiyle, yazarliginin ana izleklerinden birini isliyor: Üç yüzyili askin bir zaman dilimi içinde, Fransiz kültürel cografyasinin Ingilizler tarafindan kesfi... Çesitli zaman dilimlerine yayilan on öykü, tek tek ya da bir bütün olarak, Ingiltere ile Fransa arasindaki o tuhaf ve sürekli çekimin yazinsal izdüsümlerinin ardina düsüyor. Barnes kitabinda, ortak bir ana damardan beslenerek gelisen ve her bir öyküde yeni ayrintilarla zenginlesen karmasik bir izlekler agi kurarak; en basta sanat-yasam çatismasi izlegi olmak üzere tarih, sanat, ölüm, bellegin insan yasamindaki karsi konulmaz agirligi, adalilik zihniyetinin sinirlayiciligi gibi birçok yan izlegi ustalikla isliyor: Barnes; 'kisisel anilari silmekten baska bir sey yapmadigi düsünülen Tarih'i, artik yolun sonuna gelmis, dinsel inanci olmayan bir XIX. yüzyil müzisyeninin gözünden anlattiginda da; I. Dünya Savasi'nda sehit düsmüs olan kardesinin kabrini aksatmaksizin ziyaret eden saplantili bir kiz kardesin bakis açisindan verdiginde de, usta yazarlik denen seyin ne oldugunu görüyoruz. Kitaptaki bütün öyküleri ince ince ilmeklerle dokunarak, bir öyküde yer alan bir ayrinti bir baskasinda karsimiza yeni bir baglamda yeni bir anlamda çikarak adeta yazinsal bir freskonun da yapitaslarini olusturuyor. Hüznü de, neseyi de, hatta matrakligi da bir arada barindiran öyküler bunlar. Mans Ötesi; sasirtici bir olgusal ayrinti zenginligini derin bir insan kavrayisiyla birlestiren, son derece dokunakli ve esprili bir öykü kitabi. Tutkulu Julian Barnes okurlari için, gerçek bir yazinsal sölen...