Kutsal Mağara

Mağaraya girmeye hazır mısın?
Kendi mağarana?
Kristal bir kürenin içinde hem geçmişi hem geleceği gösteren o kutsal mağaraya?

Bu satırları okuyunca yanımdaki adama tekrar bakmıştım, şimdi hatırlıyorum, yeni ayak bastığım havaalanında daha önce orada neler olduğunu. O gri rengin ve metalin soğukluğuyla her tarafımı soğutan oturakta. Ama adamı görememiştim yanı başımda, başka birisi vardı. Yunan veya Roma heykeli değil de daha çok suluboyayla çizilmiş birisi. Vardı, birisi vardı, hem de yanıbaşımda, o da sanki benim okuduklarımı okumaya çalışıyor ve benim deli olduğumu düşünüyor gibi bakıyordu yüzüme. O kim miydi? Bendim elbette. Ha ha ha…
Denizin kokusu geliyor burnuma şimdi. Et ve kemik kokusu. Yüzdeki sivilcelerin kokusu. Lağım kokusu. "Amcam insan değildi belki de" diyorum kendi kendime. "O bir ruhtu." Saf ve beyaz. Amcamın kokusu geliyor şimdi, kırmızı ceketli adamdan. Sonra bir şey hatırlıyorum birden bire. Her zamanki gibi birdenbire hatırlıyorum her şeyi. İnekler ve domuzlar gibi. Hücreler ve atomlar, etler ve sinirler gibi. Amcamın bana küçükken söylediklerini hatırlıyorum.