Korkmuyorum

Italya'nin güneyinde küçük bir sinir köyü. Yoksullugun alt sinirindaki bu yerde kavurucu bir yaz yasanmaktadir. Bütün gün tarlalarda oynaya yaslari bes ile on iki arasinda degisen çocuklardan biri de Michele'dir. Yapilan bir yarista sonuncu olan Michele, terk edilmis bir evi kesfetme cezasina çarptirilinca o evde kimselere anlatamayacagi korkunç bir sirla karsilasir. Bu sir, onun çocuk dünyasinin canavarlar ve hayaletlerle dolu fantezileriyle birlesince ortaya rahatsiz edici bir öykü çikar. Sagduyusu ve sadakat anlayisiyla ailesine duydugu sevgi arasinda bocalayan Michele, acikli ve ürkütücü bir öykünün parçasi olurken, çocuklarin saf dünyasiyla büyüklerin para üzerine kurulmus dünyasi da birbiriyle çarpisir. Korkmuyorum'u az rastlanir bir betimsel duyarlikla isleyen, Michele'nin çocuk dünyasini ve bu dünyanin zengin fantezilerini son derece ustaca ortaya koyan Niccolo Ammaniti, doganin ve insanin güzellikleriyle çirkinliklerini, bu güzellik ve çirkinligin yarattigi zitligi, yine doganin ögelerini kullanarak farkli metaforlarla anlatiyor.