Koca Ren

Almanya'da bir isçi çocugudur Adem. Daha on dördünde dertlerin altinda ezilmis, güzel gözlü bir delikanlidir. Memleket özlemi, daha dogrusu, memlekette kalan sevdiklerinin özlemi yakar yüregini. En çok da daragacina gönderilmek istenen, siyasi suçlu Adnan Abi'si için yanar. Yetmezmis gibi, okulda da isler iyi degildir. Ne ögretmeni sever onu, ne de sira arkadasi Melanie. Memleketteki o zehir gibi çocuk gitmis, yerine zayiflari inci gibi dizen Adem gelmistir. Içine kapanir günbegün. Biraz açilsin, sosyallessin diye, babasi onu Kenan isminde bir hemserisinin yanina katar. Saglam pabuç degildir bu genç adam. Zaten Adem de ondan pek hoslanmaz. Ama Kenan'in kendisiyle birlikte uçuruma sürükledigi kederli güzel Gül ile vicdanli bir genç olan Cemal'e hemen isinir içi. Günler iste böyle gelip geçerken, dertlerini paylastigi tek bir dostu vardir Adem'in: Ren Nehri. Firsat buldukça kiyisinda uzun uzun yürüyüp, içinde ne var ne yoksa döker nehre. Bir gün mutluluklarini da paylasabilmek umuduyla…Fakir Baykurt Almanya'da kaleme aldigi Duisburg üçlemesinin bu ikinci kitabinda, dizinin diger romanlari Yüksek Firinlar ve Yarim Ekmek de oldugu gibi yine isçi ailelerinin sorunlarina deginiyor. Ancak bu kez sorunlari, yine o her zamanki sahici, sicak ve buruk bir tat birakan üslubuyla, ikinci kusagin gözünden anlatiyor.