İzmirli

İzmirli'nin konusu, satır aralarından okunduğuna göre, asık yüzlü bir evlilik yapmış, bundan dolayı da sevip-sevmediğini, yaşamdan tat alıp-almadığını bilemeyen bir roman yazarının, bu evlilik öncesinde ve bu evliliğin bunalımları arasında yaşadığı iki tuhaf ilişkinin gelgitlerini ve vurgunlarını kapsamaktadır. Araya bir de yazarın yazmakta olduğu roman girince olay örgüsü tam anlamıyla bir "istakoz sepeti"ne dönüşmekte. İzmirli, düzlüklerini tanımadan, yokuş yukarı ve yokuş aşağı yaşadığı hayatla hesaplaşmaya girişiyor; ama hayatla hesaplaşma bir bakıma insanın kendi özü ve varlığıyla hesaplaşması değil midir? Belki öyledir belki de değildir!.. Kesin olan bir şey var: Hayat ne bir muhasebecinin "defter-i kebir"idir, ne de (öyle olduğu sanılsa da) bir geminin seyir defteridir.
İzmirli hayatın cam kırıkları ve demir yongaları üzerinde yalınayak yürümeye çalışıyor ve sonunda "iyi bir hurda toplayıcısı" oluyor. Belki de "olduğunu" sanmaya başlıyor.
İzmirli değişik kurgusuyla, dayattığı yeni bir okuma yöntemiyle "delifişek" bir roman; "Delirmeden yaşamak mümkün müdür?" sorusuna geçerli bir yanıt aradığı da söylenebilir.
(Arka Kapak)