İç Bahçe

Askimin siddetinden koptu gönlün freni Doktor beni saniyor hala sizorfeni Üsküdar taburculuk hasretiyle derinden Kalbimi hoplatiyor hastanenin treni ...diye yazan sair Recep, vak'a takdimlerine çika çika hastaligini ezberlemis olan Parkinson Salih, ölen hastalari iki atli bir arabayla Silivrikapi'daki mezarliga tasiyan Paranoid Mehmet Ali Sultan, asistan tezlerini daktilo eden ve ödül olarak kucakta maçlara götürülen kas hastasi Miyopatili Çampur Mehmet, tezlerin resimlerini çini mürekkebi ile çizen Ressam Selahattin, hastane bahçesindeki Düsünen Adam ve Mazhar Osman heykellerini yapmis olan ressam ve heykeltiras Kemal Künmat, doktorlarin gelis-gidis saatlerini ve seminerleri kontrol eden Hüseyin, Neyzen Tevfik, Fikret Mualla ve onlara yokmus gibi davrananlara “biz de variz“ diye bagiran daha binlerce akil hastasi... Iç Bahçe, yalnizca Bakirköy Akil Hastanesi'nin degil, Osmanli Imparatorlugu'ndan baslayarak Türkiye'deki akil hastalarinin ve onlarla ilgilenen insanlarin öyküsü... Gazetelerde 1. sayfadan yayimlanan “Dikkat! Timarhaneden azili ve tehlikeli bir deli kaçti, aramizda dolasiyor..“ haberlerinden “Izinsiz ayrilan bir ruh hastasi tekrar akil hastanesine yatirildi“ haberlerine gelene dek, akil hastalarinin kaderini degistiren bir avuç insanin ve yerlesik inanislara karsi verdikleri savasin; yasadiklari yeri, kendi baslarina “yasanacak“ hale getiren akil hastalarinin ve hayatini onlara adayan insanlarin öyküsü... (Arka Kapak)