Has Bahçede Hazan Vakti_{18. Yüzyıl: Son Klasik Dönem Türk Edebiyatı}

Evlerden konaklara, kösklerden saraylara kadar her türlü mekânin ayrilmaz bir parçasi olan Türk bahçeleri, karsilastiklari kültürlerden esintiler tasimakla birlikte, kendine özgü bir estetik anlayisi aksettirirler. Yüksek düzeyde bir estetik zevki temsil eden divan siiri de Türk edebiyatinin has bahçesidir. Bu siirin gelisimiyle has bahçenin gelisimi arasinda bir kosutluk vardir.Çalismamizin konusunu teskil eden 18. yüzyil, has bahçede farkli bir üslubun izlerinin görülmeye basladigi, III. Ahmed (1703-1730)'in tahta çikis tarihinden, klasik has bahçenin tarumar oldugu II. Mahmud (1808-1839) devrine kadar ki süreci kapsar. Bu asir klasik edebiyat için, zeval dönemini yasayan Osmanli Devleti gibi hazan rüzgârlarinin esmeye, yapraklarin sararmaya basladigi bir dönemdir. II. Mahmud'la baslayan yeni dönemde ise, klasik edebiyati besleyen kaynaklar kurumaya, onlari yerini farkli "kaynak"lar almaya baslar. 1960'lara kadar devam eden bu süreç, eski siir veya has bahçe için kis mevsimi, yani Klasik Sonrasi Dönem'dir. Her mevsim gib ihazan mevsiminin de kendine özgü güzellikleri vardir. Galib, sanki has bahçede bu ededebiyatin son sarkisini söyleyen bir kugu gibidir. Elinizdeki eser, bu gizemli güzelligin renklerini kesfetmeyi, bu renklerin kaynagini ve yeniligin isiltilarini bulmayi amaçlamaktadir.(Arka Kapak)