Güneşe Serdim İçimi

Ali OLGUN'un, 12 Eylül 1980 Cuntasi'nin hemen ardindan baslayan sürgün yillari, onu siyasi mücadeleden koparmamis ve Avrupa'nin birçok yerinde Cunta'ya karsi yürütülen mücadelenin bir parçasi olarak siyasal yasamini sürdürmüstür.Avrupa sürgün yasaminin tüm parçalanmisliklarini, gelgitlerini, zorluklarini, acilarini ve sevinçlerini memleket özlemiyle hep içinde barindirmis, yasam ve sorumluluklarina dair ne varsa bunlari siirlerinde betimlemeye çalismistir. “Toprak, Gökyüzü, Mavilikler, Safak, Günes, Kavga” vb vurgularin çoklugu içindeki hasreti yansitmaktadir.Fransa cezaevlerinde bir siyasi mahkum olarak kaldigi yillar ayni zamanda kendi iç hesaplasmasini yaptigi, yeniden yorumladigi, anlamlandirdigi bir süreçtir.Kisisel tarihinin duygularina düsülmüs dipnotlar olarak da görülebilir siirleri.Yasamindan ve içinden akan duygularin bir mütevazi dökümüdür sadece kaleme aldiklari. Siirsel iddiasi yoktur, ama kendisini ifade edis biçimi siirseldir.Fransa cezaevlerinde tanik oldugu yoksulluk, bireycilik, yalnizlik ve yabancilasma onu derinden etkilemistir. Dünyanin tüm göçmenlerinin nasil adli bir cendere içinde apolitik bireyler haline getirildigini gözlemleme firsatini bulmustur.Bu ortamda siyasi kimligini korumanin yolu olarak direnmeyi seçen Ali Olgun, bunun bedelini ödeyenlerdendir.