Gündüz Güzeli

Joseph Kessel'in 1928'de yazdigi, yayimlanmasiyla birlikte büyük bir skandala yol açan kült romani Gündüz Güzeli, yazildiklari dönemi asip zamana karsi durmayi basarmis edebiyat metinlerinin en basarili örneklerinden biri. Ünlü bir cerrahla evli genç ve güzel Séverine'in kocasina duydugu aska ragmen tensel haz arayisi içinde gündüzleri lüks bir randevuevinde fahise, aksamlari ise sevgi dolu bir es olarak sürdürdügü çifte yasaminin beklenmedik bir karsilasma sonrasinda altüst olmasinin hikâyesinin anlatildigi roman, Luis Buñuel'in romandan ayni adla uyarladigi unutulmaz film dolayisiyla sinema tarihinin de önemli bir parçasi aslinda. Kessel'in romanin maruz kaldigi haksiz ve sert elestirilere cevaben, metnin sonunda dile getirdigi "insancil vurgu" okura öyle basariyla yansitilmistir ki, kitap yazildigindan bu yana edebiyat dünyasindaki yerini saglamlastirarak korumaya devam eder. Gündüz Güzeli'nde benim yapmak istedigim, yürekle ten arasindaki korkunç uçurumu; gerçek, sonsuz ve sevecen bir askla bedensel isteklerin dizginlenemez dürtüleri arasindaki derin kopuklugu göstermekti. Uzun zaman seven her erkek, her kadin -kimi istisnalar disinda- bu çatismayi benliginde tasir. Bu duyumsanir ya da duyumsanmaz, açiga çikar ya da uyuklar, ama vardir. Gündüz Güzeli'nin meselesi Séverine'in bedensel isteklerindeki sapiklik degil, bu sapikliktan bagimsiz olarak, onun kocasi Pierre'e duydugu sevgi ve bu sevginin acikli yanidir. Yazdigim kitaplar arasinda hiç bu denli sevdigim olmamistir ve ben ona en insancil vurguyu yerlestirmis olduguma inaniyorum. Séverine'e aciyan, onu seven yalniz ben mi olacagim acaba?(Tanitim Bülteninden)