Günahkar 2_{Bazı Hüzünlerin Ömrü Uzundu}

Gül, dünya ahiret hüznü olan adama koca bir kefen hazirlamisti. Yüreginde topraklasmis adamdan tamamen kurtulmak için de kaçmayi seçmisti. Bol gamli bir hikâyeden miras kalan kizini da alip gidecekti uzaklara ve mutlu olacakti. Gitmek için birçok sebebe sahipken, kalmasi için hiçbir sebebe ihtiyaci yoktu. "Bazi sökükler dikis tutmaz Yagiz... Biz koptuk." Yagiz ona kalmasi için bir sebep verdi; giderse, kizinin velayetini almakla tehdit etti. Her zaman ne istediyse almaya alismis olan Yagiz'in sarti suydu; nikâh defterine atilacak küçük bir imza. Gül, metres olmayi kabul etmisti, küçük yasta anne olmayi kabul etmisti; peki ya Yagiz'in karisi olmayi kabul edecek miydi? Üstelik Yagiz kâgit üstünde bir evlilige de razi degildi. "Yasanmis her seyi bir çirpida silemem. Bir geçmisimiz olmamis gibi davranamam. Kisacasi Yagiz, ben sana karilik yapamam!" Yagiz Hancizadeoglu daha önce küle çevirdigi kadini yeniden alevlendirmek isterken; Gül, Yagiz'la evlenerek tamamen yok olacagini düsünüyordu. Adam zorla talep ettigi ikinci sansla mutlu olmayi yeglerken, umutla sarilacagi tek dal tutku olacakti. Ve kadin bütün varligi ile bunu görmezden gelecekti. Ama yenilecekti. Ya birbirlerinin mutlulugu olacaklardi... Ya da hüznü...(Tanitim Bülteninden)