Geçiyordum, Uğradım!

Roman yazarligina, genellikle hikâye sanatindan sonra geçilir. Fakat, Mahmut Senol tersinden gitti, evvela romanlariyla tanindi, simdi hikâyelerini toplu olarak bize sunuyor. Otuz yili geçkin gazetecilik deneyimine, algisina, kavrayisina sahip oldugundan hikâyeleri de, bize bir ¨hikâyeyi¨ aktariyor; anlasilmasi zor sözcüklerle degil, yalin ve her tür Okuru kucaklayan cümlelerle...
Hikâyesinde siiri andiran özdeyisler, söylenene kadar ter dökülmüs gibi görünen parlak sözler, sikintili birine ait bilinç aktarimi, bize tanistirdigi kahramanlarin remiz ve kinâyesi, hele hele ¨Ask deniz mavisidir!¨ gibi siradan inci tanesi de yok; sadece bir olayin berrak fotografini edebiyati kullanip koyuyor ortaya. Senol'un, Türk Hikâyeciliginin ustalari Haldun Taner, Sait Faik, Orhan Kemal, Memdûh Sevket, Refik Halid, Kemal Tahir gelenegini sürdürüp bugünün kusaklarina yeni olaylari aktararak yazdigi 11 hikâye, bu yapitla Iskenderiye Kitapligi'nda yerini aldi.