Efruz’un Mektubu_{Aykut ve Efruz'un Nama'ruf Hikayesi}

Sen benim gerçekleşmeyeceğini bildiğim en gerçek hayalimdin. Unutma ki, bazı hayaller gerçeğinden daha kalıcıdır, Seni sevdiğim gerçeği kadar hem de. "Seviyordun da bu yaptığın ne şimdi?" diyeceksin belki de. Bırakıp gitmek, kalmaktan daha çok cesaret gerektirir bazen. Ne güzel hayaller kurmuştuk hatırlıyor musun? Hayallere yolculuk için geri sayıma başlamıştık bile. Ama olmadı, her şey karşıydı bu yolculuğa. İşte bu yüzden ne sahil boyunda yürüyüş yapabildik el ele, Ne de sevdiğimiz çiçekleri kucaklayabildik bahçemizde. Yağmur damlalarına inat edeceğimiz dansın hayaliyle yazıyorum bunları sana. Belirsizlikten nefret ederken, Hayatımın nâma'rûf bir hale dönüşmesinden yorulmuştum. Oysa ben; “Hiçbir şeye sahip olmazsam hiçbir şeyi de kaybetmem” Kurallı bir savunma metodu oluşturmuştum kendime. Duvarlarımdan ibarettim. Ve birçok şeyin gerçekleşmeyeceğinin farkındaydım. Sadece inanmak güzeldi.