Dostluk ve Yaşlılık

Dürüstlügün gücü; bize kendini hiç görmedigimiz insanlarda dahasi var düsmanda bile sevdirtecek kadar büyükse dost olabilecegimiz kimselerde erdem ve iyilik sezdigimiz zaman ruhlarimizin eyleme geçmesine niçin sasmali? Gerçi bu sevgi, görülen iyilikle, sezilen ilgiyle ve bunlara eklenen aliskanlikla güçlenir sonunda ruhun ilk kimildanisi ve yakinlasmasi bunlarla birlesince, insanda büyük ve hayran olunacak bir sevgi alevlenir. Dostlugun güçsüzlükten, herkesin kendisinde olmayan seyleri bir baskasindan elde etmek isteginden dogdugunu söyleyenler, dostlugu gereksinim ve zorunluktan dogmus saymakla, ona çok asagi ve hiç de soylu olmayan bir dogus vermis olurlar. Bu böyle olsaydi kendisini en güçsüz duyan kimsenin dostluga en uygun olmasi gerekirdi. Oysa ki durum bambaskadir. Bir insanin kendisine güveni ne denli tamsa, hiçbir seye gereksinmeyecek, her seyin yalnizca kendisinde bulunduguna inanacak denli erdem ve bilgelikle donanmissa, o denli dost edinmek ve dostunun yakinligini kazanmakta kendisini gösterir.(Tanitim Bülteninden)