Divan-ı Hiç (Hallac-ı Mansûr)

Sana bir kimsenin ölümünden söz edeceğim

Yaratıcısını gördükten sonra ölen o tanıktan.

Sana o yüreklerden söz edeceğim

Vahiy bulutu hikmet denizlerine yağan.

Sana hak dilinin ölümünden söz edeceğim

Çok uzak zamanlardan

Anımsatılması hiçliğe dönüştür.

Sana sözün ölümünden söz edeceğim

Ki her yetkin söz ve sözcü onun karşısında boyun eğer.

Sana kalbin işaretlerinden söz edeceğim

Ondan geriye çürük bir yapı kalır sadece.

And olsun pak aşkına

Sana o halkın tavrından söz edeceğim ki

Dört ayaklı canlıları bile iyiliğin farkındaydılar

Tümü geçmişte kaldı artık, ne izleri kaldı ne de tozları

Ad kavminin akıbeti ve virane Eram sarayı gibi

Hiçbir işaret yok artık.

Geriye öyle bir halk kitlesi bırakıldı ki

Yolunu yitirmiş, boşluğa tapıyorlar.

Dilsiz, dudaksız halk yığınından daha cahil

Sürüngenlerden bile daha aşağı yaratıklar.