Çocuk Milleti

Baba olmak çok zor birsey. Çocuklarin ikide bir aglayip senden birsey istiyorlar, yapiyorsun.Tatil sabahlari koynuna oturup kulaklarindan çeke çeke uyandiriyorlar, kizmiyorsun.Anneleri hastalandigi zaman onlara bakiyorsun, onlara Meksika yemegi bile yapiyorsun.Korktuklari zaman uzay canavari gelmis mi, diye balkonlari kontrol ediyorsun.Kizin küçük yemek yapiyor, yiyorsun. Minnacik kurabiyeler yapiyor, “Çok güzel olmus.” diyorsun.Hastalandiklari zaman doktora götürüyorsun. Ilaç aliyorsun. Ilaç içmemek için agliyorlar. Ilaci meyva suyuna katip biberonla veriyorsun.Bahçenin çimlerini kesiyorsun, soguk girmesin diye pencerelere sünger bile yapistiriyorsun.Çocugun bisikletten düsüp de bayilinca kucaginla doktora götürüyorsun. O, “Bisikletim yolun ortasinda kaldi.” diye agladigi zaman, “Bos ver, ben sana yenisini alirim.” diyorsun.Kizinin bebeginin bacagi çikinca yerine takiyorsun. Aglamasin diye tirnaklarina oje bile sürüyorsun.Bazi kere annelerinin isi olunca çocugunun yemegini yediriyorsun. Onlar kucaginda uyuya kaliyorlar. Götürüp yatagina yatiriyorsun.Çocuklarina salincak kuruyorsun. Masal anlatiyorsun.Para kazanip eve yiyecek aliyorusn. Kazak, potakal, silgi, süt aliyorsun. Her sey aliyorsun.Aksamlari eve gelinec çocuklarin kucagina geliyorlar, onlari öpüyorsun, oksuyorsun. Onlari hep koruyorsun, seviyorsun. Onlarda seni seviyorlar...Sonra Bursa'ya anneni görmeye gidiyorsun. Çocuklarin gece yarisi uyaniyor, seni evde görmeyince, “Babam hala gelmemis!” diye aglasiyorlar...