Cinler

Peygamber efendimizin, cinlerin zararlarindan Müslümanlari korumak için Hazret-i Ali'ye yazdirdigi bir mektuptur. Üzerinde tasiyana ve evinde bulundurana o mahluklar zarar veremez. Eshab-i kiramdan Ebu Dücane hazretleri anlatir: Yatiyordum. Degirmen sesi gibi ve agaç yapraklarinin sesi gibi, ses duydum ve simsek gibi, parilti gördüm. Basimi kaldirdim. Odanin ortasinda, siyah bir sey yükseldigini gördüm. Elimle yokladim. Kirpi derisi gibi idi. Yüzüme, kivilcim gibi seyler atmaya basladi. Hemen Resulullaha gidip, anlattim.Buyurdu ki: (Ya Eba Dücane, Allahü teâlâ, evine hayir ve bereket versin!)Kalem ve kagit istedi. Hazret-i Ali'ye bir mektup yazdirdi. Mektubu alip, eve götürdüm. Basimin altina koyup, uyudum. Feryat eden bir ses, beni uyandirdi.Diyordu ki: (Ya Eba Dücane, bu mektupla bizi yaktin. Senin sahibin, bizden elbette çok yüksektir. Bu mektubu bizim karsimizdan kaldirmaktan baska, bizim için kurtulus yoktur. Artik, senin ve komsularinin evine gelemeyecegiz. Bu mektubun bulundugu yerlere gelemeyiz.)Ona dedim ki, sahibimden izin almadikça bu mektubu kaldirmam. Cin aglamasindan, feryadindan, o gece, bana çok uzun geldi. Sabah namazini, mescitte kildiktan sonra, cinnin sözlerini anlattim.Resulullah efendimiz buyurdu ki:(O mektubu kaldir. Yoksa, mektubun acisini, kiyamete kadar çekerler.) (Tanitim Bülteninden)