Böyle Dedi Zerdüşt_{Herkesin ve Hiçkimsenin Kitabı}

Ey kardesim, yalnizliga mi çekilmek istersin? Kendine giden yolu mu aramak istersin? Biraz dur ve dinle beni… Verebilir misin kendine kötünü ya da iyini, asabilir misin istemini basinin üstüne bir yasa gibi? Olabilir misin kendi kendinin yargici ve intikamcisi kendi yasanin? …Bugün bile kalabalikta istirap çekiyorsun ey sen, tek kisi: bugün hâlâ cesaretin ve umutlarin tam.Fakat bir gün yoracak seni yalnizlik, bir gün kirilacak gururun ve yerinden oynayacak cesaretin. Haykiracaksin bir gün: “Ben yalnizim” diye…Duygular vardir yalnizlari öldürmek isteyen; basaramazlarsa öldürmeyi, o zaman kendileri ölmek zorunda kalirlar. Fakat yeter mi senin gücün katil olmaya?Koru kendini iyilerden ve adillerden! Hoslanirlar onlar kendi erdemini yaratanlari çarmiha germekten – nefret ederler yalnizlardan. Koru kendini kutsal safliktan. Kutsal degildir onun için saf olmayan hiçbir sey; atesi de sever – üzerinde insanlarin yakildigi atesle oynamayi da.Koru kendini sevginin nöbetlerinden! Çok çabuk uzatir elini yalniz kisi, karsilastigi her insana. Bazi insanlara elini degil, pençeni uzatmalisin sadece: ve isterim ki, pençenin tirnaklari da olsun.Fakat karsilasabilecegin en büyük düsman kendin olacaksin yalnizca; bizzat kendini bekleyeceksin magaralarda ve ormanlarda pusuda.Ey yalniz kisi, kendine giden yolu yürürsün! Kendinden ve yedi seytaninin önünden geçer yolun!Ey yalniz kisi, yaraticinin yolunda yürürsün: bir Tanri yaratmak istersin sen kendine, yedi seytanindan.Ey yalniz kisi, seveninin yolunda yürürsün: kendini seversin sen, bu nedenle küçümsersin kendini, sevenlerin küçümsedigi gibi. Yaratmak ister seven kisi, çünkü küçümser! Sevdigi seyi küçümsemek zorunda kalmamis bir kisi, ne anlar ki sevgiden? Sevginle gidesin yalnizligina ve yaratmanla kardesim; çok sonra topallar adalet senin ardindan.Gözyaslarimla gidesin yalnizligina kardesim. Ben kendisinden ötesini yaratmak isteyeni ve öyle yok olani severim. Böyle dedi Zerdüst.