Boşluk Kuruntusu

“Kedi gülümsüyordu. Adam kendini tokatlamaya başlamadan önce hışımla içeriye koşup buz kesmiş suda yüzünü defalarca yıkadı. Kendine geldiğini varsayıp, temkinli ve sessiz adımlarla kapı ağzına doğru yaklaştı. Kedi “Beni içeriye almayacak mısın”? deyince adam çığlığı basıp kapıyı kedinin suratında patlattı (Aslında teorik olarak kedinin bütün vücudunu kaplayan bir patlatmaydı bu) Kedi, dış taraftan kapının üzerine tırmıklarıyla asılmaya başlayınca kulaklarını tıkayan adam, bu esnada çalan zilin sesinden de habersiz kaldı. Adam bir yandan korkuyor bir yandan da apartman boşluğuna sövüyordu. İti, pisi, uğursuzu doluyor bu boşluğa. Şimdi de konuşan bir kedi çıktı karşıma. Sanırım deliriyorum ben diye kendini paralayan bu zavallı, telefona sarılıp en yakın dostunu arayınca içinin ferahlayacağını zannediyordu ama yanıldı. Yakın dostu ona telefonun diğer ucundan insanoğlunun diline en yakın konuşan iki canlının kedi ve köpek olduğunu söylediğinde, adam belki de bu mecaz ifadeyi hiç düşünmeyip korkuyla telefonu duvara fırlattı.”