Bir Savaş Romansı: Hatırlatma ve Unutma Arasında Çanakkale Savaşı

Hem Batı'da hem de ülkemizde tarih ile edebiyatın birbirlerinden farklı oldukları, yaşamın farklı yerlerine tekabül ettiklerisöylenegelmektedir. Böyle bir ayrım, bir yerde bilinebilir, doğrulanabilir bir geçmişin olduğunu ve tarihin bir bilim olarak kullandığı doğru yöntemlerlebu geçmişe ulaşabileceğini varsayar. Bu haliyle tarih, doğrular üreten, geçmişin hakikatine ulaşan bir “bilim” haline gelirken, edebiyata tamamıylakurgusal bir öz atfedilmektedir. Tarih ile edebiyat arasında güven içinde kurulan bu ayrım ise daha ilk baştan meşum bir hiyerarşi kurmaya teşnedir. Buhiyerarşide tarihin edebiyata nazaran üstün olduğu, edebiyatın hem kaynağı hem de nihai göndergesi olduğu söylenebilir. Bu hiyerarşi aynı zamandatarih başlığı altında hem geçmişe hem de yaşama karşı hakikat istencimizi azdırarak, yaşamı tüm çoğulluğundan koparır. Yaşamı tek, değişmez ve katıbir hale koyar. Şüphesiz teklik, değişmezlik ve katılık yaşamın değil, bizzat ölümün yoldaşlarıdır. Bu nedenle Çanakkale Savaşı romanlarının tepedentırnağa savaş romanları oldukları, yaşamın değil, bizzat ölümün yoldaşları oldukları söylenebilir.