Bipolar

Burası akıl hastanesiydi. Herkesin olmaktan korktuğu yerdi. Deli diye yaftalananların yeriydi. Akıl hastanesi, akıllarına hâkim olamayanlarla; dışarısı ise, akılları bile olmayanlarla doluydu. Burada deli gibi görünen akıllılar vardı, dışarıda ise akıllı rolü yapan çakallar. Burada uyananlar vardı, uyanmışlar… Delirdiğinde uyanırsın. Hangi uykudan biliyor musun? Dünya işleri uykusundan! Simülasyondan, kafesinden yani enfekte olmuş, uyuşmuş bedeninden çıkarsın.

Sistemin kontrol edemediği tek zatlar delilerdir. Uyumsuz, asi, uyanık deliler. Deliler neden kör gibi davranırlar, sokakta yaşarlar hiç düşündün mü? Kendi bedenlerinden sıyrılmışlardır, beden kavramı ortadan kalkar ve her şeyi yok sayarlar. Hiçliğe ulaşmış, hiçlikte kaybolmuş ruhlardır deliler.

Diğerlerinin duvarları vardır ördükleri, giydikleri pahalı kıyafetleri. Deliler çırılçıplaktır... Başka boyuttan sisteminize yansıyan sırlarla dolu, acınası ve yardım eli uzatılası kişiler olarak görünürler gözünüze. Yanılıyorsunuz... Ütopya sakinleridirler onlar ve beden yoksa acı da yoktur!

Delilik mertebesi; gizemin, sırrın basitliklerin yamacında boyun eğdiği yerdir. İnsanlıktan çıkmaktır delilik, insanlıktan öteye gitmek için insanlıktan çıkmak gerek. En büyük devrimdir delirmek; bedeni yıkmak ve ölmeden önce ölmeyi göze almak...