Ben Özgür (müy) üm?

Bu çalışma, gençlerin yaşadığı ortak kaygıları, özlemleri, yalnızlıkları ve yaşam karşısında duruşlarını, onların yazdıkları metinlerde açık biçimde yansıttığını göstermekte. Ancak kitaba alınan altmış iki metinle, bütün üzerinde karar vermek elbette mümkün değil. Benim bu çalışmayla özellikle vurgulamak istediğim nokta, çoğu öğretmenin öğrencilere verdiği ödevleri salt belli kurallar çerçevesinde değerlendirmeye kalkmaları ve yazılanların ardında yatan gerçekleri anlamaya çalışmamaları. Bu durum aileler için de geçerli. Onları anlama konusunda gösterilecek küçük bir çabanın büyük olumlulukları beraberinde getireceğini bilmeleri gerekiyor. Metinlerin de ortaya koyduğu bir gerçek, onlar zaten bu hayata korkuyla bakıyorlar. Önemli olan, onların korkularını çoğaltmak değil, bu hayatın içinde sağlıklı bir biçimde ayakta durmalarını sağlamak. Temel sorun, aile ve eğitim sisteminde çocuk, salt biçimlendirecek bir nesne konumunda ele alındığı için onların gerçeklikleri ve yaşama bakışları göz ardı edilmekte, bu da her iki taraf için onarılmaz kopuklukları beraberinde getirmektedir. Çocukların ve gençlerin ‘beni anlayın' çağrılarına kulak vermek dileğiyle...