Ayrılığa İnat Aşk

İşte benim mevsimim geldi yapraklar bir bir kopuyor ve savruluyor dallarından… Sen gittin gideli bende bir yaprak misali savruluyorum. Gönlümde soldurduğun o umut çiçekleri hiçbir zaman açmıyor…
Bir yaz daha veda etti, kuşlar en sıcak yerlere doğru kanatlarını çırptı ya ben sorsana bana ya ben ne haldeyim… Ne haldeyim biliyor musun kanadı kırılmış uçamayan bir kuş düşün, dalları tamamen kırılmış bir daha hiç çiçek açamayacak ağaç düşün işte tam da onlar gibiyim… Uçsuz bucaksız kalmış sersefil bir haldeyim…
Ne başka bir diyara göç edebiliyorum, ne kahrolası sevdanın küllerini kalbimden savurabiliyorum. Sensizken bile seninle savaşıyorum.
Ayrılığa inat bir aşk benimkisi evet her seferinde, kalbimin her çırpışında, her duyduğu şarkıda, her attığı adımda, her dalganın sesinde, her aldığı nefeste tekrar tekrar seni sayıklamaktan uslanmayan, adam olmayan bir sevda…
O kadar zordur ki kalbinde böyle bir sevda yeşertenlerin hikâyesi… Kalbine bir türlü söz geçiremeyen o sevdaların içten içe yanışı… Esas sevda neymiş siz o yüreklere sorun çektiği nefesleri bile onun kokusunu duyar gibi çekerler içlerine canlarını yakan o sevdanın nefesini bir kere daha soluyabilmek için…
İçimi yakan kavuran o sevdanın ateşi asla sönmeyecek… Kalbimi yakıp kavursan da ayrılığa inat büyüttüğüm bu aşk benimle yeşermeye devam edecek…
AYRILIĞA VE SENSİZLİĞE İNAT…