Anlatının Gücü_{Kitle Kültürü Çağında Hikayecilik}

“Iletisim kurma yöntemlerimiz arasinda hikaye en rahat, en islevsel ve belki de en tehlikeli olanidir. Kültürleri ve nesilleri asan, yüzyillardir insanliga eslik eden hikayeler hepimize temas eder. Olaylari masal hâlinde bir araya getirmek yediden yetmise hepimizin hosuna giden tek iletisim ve eglence yöntemidir.”Bin yildir insan hayatinin merkezinde bulunan anlatiya, günümüzdeki olanaklar sayesinde, geçmise kiyasla çok daha fazla zaman ayirabilme sansina sahibiz. Peki, bu bizim için yararli mi, yoksa zararli midir? Bu bizim daha derinlikli insanlara dönüsmemizi mi saglar, yoksa duygusal ve zihinsel açidan bizi sinirlandiran amaçsiz fantezilerle aklimizi mi isgal eder? Anlati etkili bir egitim araci midir, yoksa dezenformasyon tehlikesi tasiyan bir silah mi? Hikayeler bireysel oyun bahçeleri midir, yoksa evrensel algi kapilari mi?Robert Fulford, anlatinin esrarengiz topraklarinda bu sorularin cevabini ariyor. Anlatinin Gücü anlatinin tarihçesini, dedikodu biçiminde gelisen anlatidan baslayarak medeniyet tarihinin yazimindan gazetecilikteki kullanimina, edebiyattaki yolculugundan elektronik anlatinin yükselisine kadar kapsamli bir çerçevede ele alarak gözler önüne seriyor. Fulford, yarim yüzyillik gazetecilik ve elestirmenlik deneyimini süzgeçten geçirerek, hikayeleri sekillendiren hayatlar ve hayatlari sekillendiren hikayeler içinde okurlarini bir kesfe çikariyor.