Yaşamda Yer Aç Kendine

Koca salon susmuştu adeta çıt çıkmıyordu ne olduğunu çok anlamamakla birlikte herkes sus pus olmuştu. Bir Linda Hanım'a bir şirketin tekrar ambleminin görüntüye geldiği ekrana bakıyordu. Çok farklı bir davete geldiklerini ta baştan beri biliyorlardı ama bu kadarını da beklemiyorlardı anlaşılan. Basındaki gazeteci ve televizyon muhabirleri daha bir hummalı bir pratiklikle fotoğraf çekmeye daha bir sahneyi ve davetlileri görüntülemeye başladılar.

Yarısından çoğu da dışarı fırlayarak polis otomobilinin peşine düştüler. yılın bombasıydı onlar için. Bu yıllardır yakaladıkları en enteresan haberdi ve ellerinin altındaydı üstelik. Öğrenmek için uğraşılmadan olduğu haliyle bomba bir haber. Nihayet Linda Hanım bir adım geriye çekildiği kürsüye tekrar geldi ve onlarca insanın o meraklı bakışlarıyla o şahane gülümsemesiyle tekrar söze başladı:

İnsanlar tercihleriyle yaşarlar ve kaderlerine yön verirler. Biz onu sahneye davet etmiştik ama o sanırım farklı bir yere gitmeyi tercih etti. Bize ancak saygı duymak düşer değil mi değerli davetli dostlarım. Bizde teklif var, ısrar yok. Bu güne kadar şirket ailemizde bize bu yıl katılan yüz elemanımızla birlikte oluşturduğumuz rotada bizi tercih edenlerle çalışmayı sürdürüyoruz. Yolu bu tarafa düşen herkesi de aramıza bekliyoruz. Başımız gözümüz üzerine. Yaşasin emeklerimiz ve yaşasın sloganımız. Yaşamda Yer Aç Kendine. Ben Rüzgar Bey'e sözü bırakırken huzurlannızdan aranıza dönüyorum. Buyunın Rüzgar Bey söz sizin.

Linda Hanım kendine ayrılan yerin neresi olduğunu ve yanında kimlerin oturduğunu bilmiyordu. Hayatındaki bu küçük bilinmeyenlerle dans etmeyi çok seven biriydi. Bu durumlarda çok eğlenirdi zaten hayati spontane haliyle yordu ve kendisine has iç disiplininin yeterli olduğunu düşünüyordu. O en hayat hakkında katı kuralları yoktu. Hatta bu küçük sürprizlerin ona bir işaret ettiğini düşünürdü. Tanrının küçük mücizeleri olarak Yö akıl ederdi onları.