Yalnız Gezerin Hayalleri

Fransiz edebiyatinin en önemli eserlerinden biri olan Yalniz Gezerin Hayalleri Rousseau'nun son eseridir.1776 yilinin sonbaharinda kaleme alinmaya baslanan,edebi ve felsefi vasiyetname niteligi tasiyan bu eserde tüm Avrupa'nin tanidigi, artik yaslanmis ve ölümü yaklasmis olan Rousseau kendini arayan Yalniz gezer olarak çikar karsimiza.Yalniz Gezer güzergahini kendisinin belirledigi ve tamamen keyfi olan yürüyüslere çikar.Insanlarla ortak bir yani kalmadigini düsünen ve bu dünyada mutlulugu bulmaktan vazgeçmis olan Yalniz Gezer için dogada yaptigi bu gezintiler, kendisiyle bas basa kalarak sohbet etme imkani buldugu yegane anlardir.Doganin büyüleyiciligi onu botanikle ugrasmaya iter; ögrenme ve kesfetme arzusunun körüklendigi bu anlarda doganin renkleri, biçimleri, kokulari sayesinde mutlulugu tadar; geçmisin dehset ve sancisinin artik yok olduguna kendini inandirmak ister.Arzularini gerçeklerin yerine koymaya egilim gösteren Yalniz Gezer gezintiler sirasinda ruhunu gerçeklikten koparir ve kendini, hayal gücünün kollarina birakir.Onun için hayal kurmak; ruhuna ulasmanin yolu; kendiyle kurulan iliskinin yeni bir türüdür.Dünyanin matligi yerini benin seffafligina, ötekiyle iliski yerini varliginin tadini çikarmaya birakir.Hayaller varligin açilimi, dogayla temas ise var olma bilincinin mutluluk kaynagi haline gelir.On gezintiden olusan Yalniz Gezerin Hayalleri'nde yeniden kesfettigi dogada sessizce yürüyerek, insanin ruhu ve niteligi üzerine derin düsünmelere dalan Rousseau, okuyucuyu da yalniz basina çikilan bir yürüyüste hayati hayal etmeye davet eder.