Vadideki Zambak

Akşam, ayaklarımızın altında hışırdayan güzün kuru yaprakları üzerinde gezinirken bana; - Mutsuzluk ve acılar sonsuz oluyor, mutlulukların ise bir sınırı var, dedi. Geçici mutluluklarıyla karşılaştırdığı acılarını açıklayan sözlerdi bunlar. - Hayata iftira etmeyin. Siz aşkı bilmiyorsunuz, onun ta göklere kadar yayılan zevkleri vardır. - Susun, bu konuda hiçbir şey bilmek istemiyorum. Görlandlı bir insan İtalya'da ölürdü! Sizin yanınızda sakin ve mutluyum. Size bütün düşüncelerimi söyleyebilirim; güvenimi yıkmayın. Neden sizede bir rahibin erdemi ve özgür bir erkeğin çekiciliği bulunmasın? Kontesin elini tutup deliler gibi çarpan kalbimin üzerine koydum. - Siz insana bardak bardak baldıran zehrini şerbet gibi içirtebilirsiniz. Genç kadın sanki şiddetli bir acı duymuş gibi elini çekti. - Yine başlamayın! Kuzum siz bir dost eliyle yaralarımın kanını kurutmanın acıklı zevkini benden almak mı istiyorsunuz? Acılarıma acı katmayın, her şeyi bilmiyorsunuz! En gizli acılar yutulması en zor olanlardır. Eğer kadın olsaydınız, hiçbir şeyi onarmayan ama her şeyi onardığını sandıkları yakın ilgi ve özenin söz konusu olduğunu gördüğü anda, gururlu bir ruhun nasıl bıkkınlıkla karışık üzüntüye, iç kararmasına düştüğünü anlardınız. Vadideki Zambak: Fransız edebiyatının güçlü yazarlarından Balzac'ın kaleminden, evliliğinde mutsuz olan ama ihaneti erdemden yoksun ve onursuz gördüğü için gururuna yediremeyen bir kadın ile o kadının aşkında biraz da anne şefkatini bulan ve çocukluk çağında yaşadığı bütün acıları unutarak huzura kavuşan ama bedenindeki tutkuyla da savaşmak zorunda kalan genç bir adamın romanıdır.