Mecruh

Berdar Doğan'ın Mecruh adını verdiği lirik anlatı, modernitenin çarkları ve duvarları arasında sıkışmış, yalnızlamış, mutsuz bireyin; aşka özgürlüğe, dostluğa, sevgiye olan hasretini anlatan şiirsel bir metin.

Yazar, özünde güçlü bir Modernizm eleştirisi taşıyan ve var oluşunu derinlemesine sorgulayan bireyin bu boğuntulu hayatının resmini yapan ressam edasıyla çalışarak okurun hafızasında kalıcı izler bırakıyor.

Sandalyelerin çoğu masaların üstünde ters çeviri duruyordu. Yer yeni yıkanmış, deterjan kokusu dağılmamıştı henüz. Duvarda birkaç köy posteri, çerçevelenmiş Türkiye haritası ve tam karşı duvarda da büyükçe bir fiyat listesi asılıydı...

"Günün ilk ışıkları, serin yağmurlu hafif bir sabah.

Saate bakıyorum: 06.00 içimi ısıtıyor

Canlar kıraathanesinde yudumladığım çay,

Bir çaycı bir ben, iki canız günün ilk ışıklarıyla Canlar kıraathanesinde iki canız yorgun, kırgın

Canlar kıraathanesinde yalnızız saymazsak içimizdekileri"