Külhanbeyi_{Osmanlı'nın Bıçkın Sokak Çocukları}

Hakan Kagan, Külhanbeyi – Osmanli'nin Biçkin Sokak Çocuklari romaniyla yanina düslerini ve umutlarini da alarak bizi 1730'lar Istanbul'una, Lale Devri'ne götürüyor. Lale bahçelerindeki rüya gibi eglencelere, sokaklarin kalabaligina karisip külhanbeyleri ve sokak çocuklarinin dünyasina davet ediyor okuyucusunu. Birbirine dokunan siradan yasamlarin içinde siradisi, gizemli hikâyelerin kahramanlarini, bazen bir kahvehanede bazen bir hamam külhaninda sabirla dinliyor. Uyurgezer düsler içinde, hayal perdesine düsen askin, ümidin, vefanin resmini çizmeye çalisiyor.Bizim gülistanimiz, külhan anamiz!Layhar'in piçlerini bir ana gibi besleyip büyüttün. Ayni anadan ayni babadan olanlar birbirini bogazlarken, yoklugun emzirdigi bizler kardes gibi bir arada yasadik. Simdi görüyorum ki sessiz, karanlik duvarlarinda, geçmis günlerin hatiralari yasayacak. Varligimizi, yasarken fark etmeyenler yoklugumuzu da fark etmeyecek.Külhan ana!Bu karanlik soguk duvarlarin içinde, bundan sonra baska piçleri büyütüp yetistireceksin. Karanlik gecelerde, onlarin hiçkiriklarini duyacaksin. Bilmelisin ki, ben burada yasananlari hiç unutmayacagim.