Kadın Yüzleri

Yüregimde birikenleri seyrediyorum o bugusu hiç silinmeyen camda. Sonra perdeleri açilmayan evler geliyor aklima. Durup dururken kendine kapanan bir kadin... Vurulan bir adam!.. Yoksa basini alip gitmek olabilir mi bir gölge? Ya o küllerini atese tutan eller. Avuçlarina dolan neydi? Ihtimal bile degil vuslat... Gitmek kimine göre bir kirilma, kimine göre bir kaçis. Ya da bir ugurlama... Baktigimiz resimlerin içinden çikardigimiz anilar, çok gerilerde kalan (son) bahar. Acinin kollarimiza biraktigi bosluk. Sonrasi sizi!.. Düs kurmayi özleten sevda... Siyrilip gidiyorum bir derinlikten. Yüregim kadar bir gökyüzü.Ah; o geçmis ve küller!.. Bir basinaligin yakinmalari. Sesini sesiyle örtmek sevdanin. Tüten bacalarin sabah aksam o hiç eksilmeyen umudu bir dumandan mi ibaret? Fotografi çekilen kaç mutluluk bulabiliriz?Vakit çekildi sulardan... Geç yagan bir yagmurun bulutlari tasiniyor göklere. Kapandi tüm kapilar... Bir sehri güvercinlerinden mahrum eden viranelik çekilmistir inine. Mum isiginda dinlenen gözler habersizdir ah-larin büyüttügü uçurumdan... Sevginin ahlaksal karsiti güven; ancak içimizin kalabalik yüzü. Iste o korku ve endise!.. Ayni hüzne yakalanmak... Yarim kalmak. Yeni baslangiçlara yürüse de kanar her kadin. Dokunamiyorum: Ne bir resim, ne bir yüz... yok aklimda. Kendime kirilmaya hakkim yok. Derken çikmisim tozlanan kapiya. Zaman bütün mekânlari daraltiyor mu acaba?Agir basiyor yine uykularim. Belki gidecek baska sokak bilmedigimden.