Hasretin İsyan'a Dönüştüğü Akşamlar

Klasik tablo biz kadınların kaçınılmaz kaderi işte. Sadece kalbim bahan hiç yaşamadan yazdan kışa sert bir geçiş yaptı yine. Masal biter herkes gider, bu mudur, budur, sen kalırsın. Mesele bundan ibaret... Galiba bütün sevdalann kaderi aynı, baksana tarih boyunca her zaman sevenler arkadan bakanlar konumunda.

Şaşırdım anlamaya çalışarak: Nasıl yani. Sehpadaki boşalan kahve fincanını alarak ayağa kalktı. Bana dönerek: Ya hani masal bitip te insanın hala uykusunun gelmemesi gibi saçma bir şey. Hadi sende bende yeniden sıcak bir kahve alalım anlatayım.

Dışan çıktığımızda gecenin sessizliği hakimdi etrafta. Sokaklarda kimse yoktu. Sanki İstanbul'u terk etmişti herkes. Aslında geceleri olağanüstü hareketlidir sokaklar ama sanki yollar bize tahsis edilmiş gibiydi. Kadıköy'de. Hafif hafif esen ve kendini hatırlatan rüzgar kulağıma sanki her şey güzel olacak diye fisıldıyordu. Aslında herkes aynı şeyi söylüyordu ama biz inşallah bu güzel olan şeyleri yaşayıp görecektik. Daha doğrusu o zaman inanacaktık bir şeylerin güzel gideceğine.