Divan Şiirinde Ahenk Unsurları

Zaman zaman divan siirinin dayandigi estetik anlayis, mecaz ve mazmun sistemi ve hatta lügati kiyasiya elestirilmis olmasina ragmen, sesi ve dolayisiyla âhengi konusunda genellikle takdir edici ifadelerin kullanilmis olmasi dikkat çekicidir. Ne var ki, eski Türk edebiyatiyla ilgili çalismalarda dil ve üslûp incelemeleri münferit eserlerle sinirli kalmis; yayimlanan divanlarda, mesnevilerde ve metin serhlerinde divan edebiyatindaki söyleyis mükemmelligi her firsatta vurgulandigi, âhengi saglayan unsurlarsin bir kismina isaret edildigi halde, bu konuda toplu bir degerlendirme yapilmamistir. Bu çalisma, böyle bir eksikligi telâfi etmek arzusunun sonucunda ortaya çikmistir. Dönemlerini temsil etme kabiliyetine sahip yedi sairin divanlari üzerinde yaptigimiz bu arastirmada, üslûbu olusturan katmanlardan sadece birini, âhenk unsurlarini tespit etmege çalistik. Böylece, tek tek sairlerin üslûplarini incelemek yerine, devir üslûbunu arastirmayi uygun gördük. Bu eser, yapisalci elestiri yöntemleriyle belâgat kurallarinin kesistigi bir alanda durmaktadir.