Bir Yol Hikayesi

“Bir kentin kimlikleridir mezar taşları. Sessiz, sedasız anılarıdır. Dillerinden anlamayana birer taş yığınlarıdır onlar. Anlayana ibretlik hikâyeleranlatır, içli türküler söyler, takatin var mı diye inler; takatin var mı kısaömrümün uzun havasını dinlemeye.”
“Zamanı kadrini anlayan tüketmeli, ömrü yaşamasını bilen. Gülü isesevmesini bilen koklamalı. Çünkü sevmesini bilen gül yaprağındaanasının ellerine yaktığı kınanın kokusunu alabilendir.”
“Giden dönmez, geri gelmez giden biliyorum. Biliyorum her ömür biryoldur, her yol bir gidiş. Gayrı çocukluk mazide kaldı, hasret saçımınakında, sıla anamın toprağında. Mültecilik ata mirasıdır bize. Gitmekgerek, yola düşmek.”
Bir Yol Hikâyesi; ne sadece bir kitap denemesidir ne de kırkına varmışbir yazarın anılarının bakiyesidir. Bir Yol Hikâyesi; hükümdarlarınkahramanlık hikâyeleri yerine, sıradan insanların yürek atışıdır.
Bir Yol Hikâyesi; en çok nedir diye sorulacak olursa; en çok Anadolu'dur, anadır, kadındır, dinlemeye takati olanlara kısa bir ömrün uzunhavasıdır.
Bir Yol Hikâyesi; eski ile yeni arasında yaşanan, galibi çoktan belli birsavaştan ağır hüzünlü çıkan bir yazarın adını bir çığa haykırmasıdır.