Afedersin

Odasına gidip tasma poşetini aldı ve bahçeye inmek üzere pembe terliklerini giydi. ”Nereye gidiyorsun?'' diye sordu annesi. ”Hiiç. Gümüş'e bakacağım” diye cevap verdi ve aceleyle tahta sedire doğru gitti. Eğilip altına baktı, oyuncak peluş ayıcık oradaydı ama Gümüş yoktu. Hızlı adımlarla yürümeye başladı, bir yandan da sesleniyordu: ”Gümüş! Gümüş! hani neredeymiş benim aslan oğlum?” Normal şartlarda bir defa seslendiğinde ışın hızıyla yanında biten Gümüş defalarca seslendiği halde yoktu. Evin altındaki hurdalığa baktı, tekrar bahçeye çıktı dışarıya bakınmak üzere evin avlusuna doğru yönelmişti ki! Kulakları sağır edercesine şiddetli bir ses duyuldu. Öznur elleriyle kulaklarını kapamış, ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ses dışarıdan çok yakından gelmişti. Çok korktuğu halde demir kapıyı açtı ve sesin geldiği tarafa doğru baktı. Gördüğü şey karşısında dehşete kapılmıştı. Toprak yolda evlerinden yüz metre ileride arkası açık beyaz bir pikap araç...onun az önünde elinde tüfekle belediyeci adamların giydiği giysilerden giymiş bir adam ve yerde...ve yerde!